Brałaś mnie za rękę i szłyśmy do lasu, gdzie zdejmowałaś zasłonę z mojej wyobraźni i pokazywałaś mi cudowne rzeczy: miejsca, w których mieszkają wróżki, tańczą duchy, a krasnoludki chowają się przed chochlikami. Ta zasłona nigdy nie opadła z powrotem. Szkoda , że cię tu nie ma i nie możesz tego zobaczyć.
( Piękno naznaczone złem...
Miłość naznaczona klątwą...)
Najdroższa, piękna Ari,
jeśli czytasz ten list, to znaczy, że mnie znalazłaś. Miałam nadzieję że do tego nie dojdzie. Przepraszam, że Cię porzuciłam. Wiem, że to słabo zabrzmi, ale nie było innego wyjścia. Wkrótce zrozumiesz dlaczego i za to też Cię przepraszam. Zakładam, że dostałaś to pudełko w Rocquemore, więc teraz musisz uciekać. Trzymaj się z dala od Nowego Orleanu i od tych, którzy mogą Cię rozpoznać. Tak bym chciała móc Cię uratować. Serce mi pęka na myśl, że staniesz w obliczu tego, co sama przeżyłam. Bardzo Cię kocham, Ari. I przepraszam. Przepraszam Cię za wszystko. Nie jestem stuknięta. Zaufaj mi. Proszę córeczko, uciekaj.
Mama
Ari jest wściekła, zbuntowana i za wszelką cenę chce przezwyciężyć klątwę. W tym celu musi pojechać do Nowego Orleanu. Miasta, gdzie czekają na nią niebezpieczne przygody i równie niebezpieczna miłość. Miasta, do którego lepiej się nie zbliżać... Miasta, które po gigantycznej katastrofie jest pełne odmieńców, wampirów, czarodziejów, hybryd. Na ich tle Ari wydaje się zwykłą dziewczyną, a jednak to właśnie ona wzbudza największy lęk..."
Fragmenty z książki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz