Zamiast prośby o wyjaśnienia serwujemy
chłodne spojrzenia. Zamiast żartu - milczenie.
Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia,
a dobrowolnie wybieramy emocjonalną anoreksję.
W środku wszystko krzyczy: mów do mnie!
Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne
co wychodzi z naszych ust, to słowa nie
mające żadnego znaczenia ".
J. Borszewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz